I can't fight this feeling any longerAnd yet I'm still afraid to let it flowWhat started out as friendship has grown strongerI only wish I had the strength to let it showI tell myself that I can't hold out foreverI say there is no reason for my fearCause I feel so secure when we're togetherYou give my life direction, you make everything so clearAnd even as I wander I'm keeping you sightYou're a candle in the window on a cold, dark winter's NightAnd I'm getting closer than I ever thought I mightAnd I can't fight this feeling anymoreI've forgotten what I started fighting forIt's time to bring this ship into the shoreAnd throw away the oars forever
Cause I can't fight this feeling anymoreI've forgotten what started fighting forAnd if I have to crawl upon the floorCome crashing through your door, baby,I can't fight this Feeling anymoreMy life has been such a whirlwind since I saw youI been running around in circles in my mindAnd it always seems that I'm following you, girlCause you take me to the places that alone I'd never findAnd even as I wander I'm keeping you sightYou're a candle in the window on a cold, dark winter's NightAnd I'm getting closer than I ever thought I might
Monday, June 30, 2008
Saturday, June 28, 2008
"THE HAPPENING" never happen
The day was a very nice day. I was able to report on my 8-unit subject. And i believe that i have done a great job. After that was a very boring and dull class. Biruin mo pinagawa kami ng news article about sa isang topic na diniscuss namin ng 3 meeting na. Ang walang katapusang poem na"RICHARD CORY". For your information, ang subject pala na eto ay WORLD LITERATURE. Here is the peom of Edwin Arlington Robinson, which is as mentioned "RICHARD CORY":
WHENEVER Richard Cory went down town,
We people on the pavement looked at him:
He was a gentleman from sole to crown,
Clean favored, and imperially slim.
And he was always quietly arrayed,
And he was always human when he talked;
But still he fluttered pulses when he said,
"Good-morning," and he glittered when he walked.
And he was rich—yes, richer than a king,
And admirably schooled in every grace:
In fine, we thought that he was everything
To make us wish that we were in his place.
So on we worked, and waited for the light,
And went without the meat, and cursed the bread;
And Richard Cory, one calm summer night,
Went home and put a bullet through his head.
Nasunggo dyud ko kung unsaon paghimo sa news sa ingon aning tula. But thank GOd sa mga groupmates ko, natapos din namin. After that i ate lunch with my family. Then together with my friends, we watched "The Happening by M. NIGHT SHYAMALAN"
As was expecting a very good movie. REally. To tell you, sa unang part ng movie, sobrang nakakapangamba talaga ang mga scenes. With all the people killing themeselves because of an unknown neurotoxins. GrabeH talaga ang appreciation ko. But towards the end, sobrang na-disappoint ako. Why? Kasi parang ang babaw ng dahilan. Mababaw in the sense na hindi dapat yun ang conclusion ng story. I dont know kung anong pumasok sa utak ng director, bakit ganun ang plot niya. Anyways, na-appreciate ko ang cast, lalo ang female character na si Zooey Deschanel. (tawa...) Sa katunayan may picture siya dito. Sa mga tao na manonood pa, Gudluck! Di ko kayo pipigilan. Sayang lang na sana "WANTED" na lang ni angelina ang pinanood namin.
WHENEVER Richard Cory went down town,
We people on the pavement looked at him:
He was a gentleman from sole to crown,
Clean favored, and imperially slim.
And he was always quietly arrayed,
And he was always human when he talked;
But still he fluttered pulses when he said,
"Good-morning," and he glittered when he walked.
And he was rich—yes, richer than a king,
And admirably schooled in every grace:
In fine, we thought that he was everything
To make us wish that we were in his place.
So on we worked, and waited for the light,
And went without the meat, and cursed the bread;
And Richard Cory, one calm summer night,
Went home and put a bullet through his head.
Nasunggo dyud ko kung unsaon paghimo sa news sa ingon aning tula. But thank GOd sa mga groupmates ko, natapos din namin. After that i ate lunch with my family. Then together with my friends, we watched "The Happening by M. NIGHT SHYAMALAN"
As was expecting a very good movie. REally. To tell you, sa unang part ng movie, sobrang nakakapangamba talaga ang mga scenes. With all the people killing themeselves because of an unknown neurotoxins. GrabeH talaga ang appreciation ko. But towards the end, sobrang na-disappoint ako. Why? Kasi parang ang babaw ng dahilan. Mababaw in the sense na hindi dapat yun ang conclusion ng story. I dont know kung anong pumasok sa utak ng director, bakit ganun ang plot niya. Anyways, na-appreciate ko ang cast, lalo ang female character na si Zooey Deschanel. (tawa...) Sa katunayan may picture siya dito. Sa mga tao na manonood pa, Gudluck! Di ko kayo pipigilan. Sayang lang na sana "WANTED" na lang ni angelina ang pinanood namin.
Friday, June 27, 2008
GANGES RIVER, UMABOT SA DAVAO CITY
If nabasa niyo ang first installment ng "BOB ONG BOOKS" madali niyong malalaman kung bakit ganito ang titile ng entry ko. (tawa...) Anyways, malalaman niyo rin mamaya sa content (ngiti...).
Buong araw kung tinapos ang report ko para sa 8 units na subject. Pero di rin pla ako makareport (hinayang...) And i also notice na parang walang deriksyon ang aming discussion. Di ko alam kung ano ang dapat kung alalahanin sa ni-lecture. Ang dami kasing sources, grabeh! But in faireness to our instructor, she made us understand na ganun talaga ang situation. Sabi niya, meron daw silang notes sa mga topics (yun daw ang maglabas sa exam). Pero di daw nila ipapahiram. Sabi ko naman sa sarili ko, sana ipahiram na lang nila para wala nang pahirapan pa. (hay!...)
As usual, binagyo nanaman ang 5:30-7:00 ko na time. Walang signal classification ang makaka-rate. Ewan ko ba, basta "political subject" na ang pinag-uusapan, waring gulong-gulo ang utak ko. (Banabag...) Kasi naman, you need to memorize a lot of provisions. Grabeh, super to the max na memorize. Pero infaireness, napakagaling niya maglecture ha (impress...). Magaling din siya mag-paikot ng question. Hay! ewan ko ba sa kanya! Nakita ko pala si kumekok kanina! (Tuwa...)
Heto na ang pinaka-puso ng aking entry. Ang paglusob ko sa "GANGES RIVER NA UMABOT SA DAVAO" I expected na uulan talaga, pero di ko inexpect na babaha ng tuluyan. So pagkatapos ng class di pa ako umuwi. Aside na mag-photocopy pa ako ng notes, malakas pa ang ulan. At tsaka tanaw ko ang dagat ng tubig na color dark bown na umaaligid sa buong SPC. Para tuloy naging isla ang school. Anyways, pagkatapos ng photocopy, lumabas na ako with myclassmates. Pinilit ko talagang makaalis sa "ISLA". Kaya't nag-reroute kami sa mag gilid ng SPH. Pagdating duon, naku! nadatnan namin na sumasalang na sa "OBSTACLE COURSE" and mga tao para lang makatawid. Hindi ko talage maisip kung paano ko i-dedescribe ang obstacle course. basta may mga bato na pwede mong apakan, pero pag-nadulas ka, malulunod ka sa "GANGES RIVER". As in super nakakatawa ang incident na yun. (tawa...) Basta! Tapos, nakarating na ako sa mall. Nadatnan ko doon ang napakaraming tao na nag-hihintay ng TAXI. Subalit, sa pag-aninag ko sa ulan, ni-isang taxi wala akong makita. Grabeh! (mangha...) Kaya't pumasok na lang ako sa mall para na rin magpa-change. Hanggang nakita ako ang isa kong classmate na si "Blanche". Ayun sabay kami sumakay ng dyip pauwi. Tanong! Paano kami nakasakay sa dyip ng ganoon kadali? Actually, di kami sumakay ng dyip na papunta na talaga sa aming distination, bale nag-libot pa kami. But, im very lucky na konti lang ang siningil ni manong driver. Then sumakay ako ng taxi sa buhangin hanggang nakarating ako sa bahay! Whew! at last (hinga...)
Natutuwa at nahahabag talaga ako sa mga stranded na pasahero. Ang dami nila. Para silang mga langgam. (tawa...)
KOMEKOK (PART 2)
PULUBI
Pagsampa ng talampakan sa kalsada
Simula na ng mahabang paglalakbay
Babaybayin bawat sulok ng eskinita
At doon sa grasya'y maghihintay
Kung di sapat ang grasya
Kakatok sa mga bintana
Hihingi at magmamaka-awa
Itataya ang buhay para sa barya
Kung wala paring darating na himala
Sa patalim ay kakapit na
Diyos na lang ang bahala
Magpatawad at Magparusa
Pagsampa muli ng talampakan sa kalsada
Magsisimula ang bagong paglalakbay
Ngayo'y di na patungo sa eskinita
Kundi sa isang malalim na hukay
6/27/08
Buong araw kung tinapos ang report ko para sa 8 units na subject. Pero di rin pla ako makareport (hinayang...) And i also notice na parang walang deriksyon ang aming discussion. Di ko alam kung ano ang dapat kung alalahanin sa ni-lecture. Ang dami kasing sources, grabeh! But in faireness to our instructor, she made us understand na ganun talaga ang situation. Sabi niya, meron daw silang notes sa mga topics (yun daw ang maglabas sa exam). Pero di daw nila ipapahiram. Sabi ko naman sa sarili ko, sana ipahiram na lang nila para wala nang pahirapan pa. (hay!...)
As usual, binagyo nanaman ang 5:30-7:00 ko na time. Walang signal classification ang makaka-rate. Ewan ko ba, basta "political subject" na ang pinag-uusapan, waring gulong-gulo ang utak ko. (Banabag...) Kasi naman, you need to memorize a lot of provisions. Grabeh, super to the max na memorize. Pero infaireness, napakagaling niya maglecture ha (impress...). Magaling din siya mag-paikot ng question. Hay! ewan ko ba sa kanya! Nakita ko pala si kumekok kanina! (Tuwa...)
Heto na ang pinaka-puso ng aking entry. Ang paglusob ko sa "GANGES RIVER NA UMABOT SA DAVAO" I expected na uulan talaga, pero di ko inexpect na babaha ng tuluyan. So pagkatapos ng class di pa ako umuwi. Aside na mag-photocopy pa ako ng notes, malakas pa ang ulan. At tsaka tanaw ko ang dagat ng tubig na color dark bown na umaaligid sa buong SPC. Para tuloy naging isla ang school. Anyways, pagkatapos ng photocopy, lumabas na ako with myclassmates. Pinilit ko talagang makaalis sa "ISLA". Kaya't nag-reroute kami sa mag gilid ng SPH. Pagdating duon, naku! nadatnan namin na sumasalang na sa "OBSTACLE COURSE" and mga tao para lang makatawid. Hindi ko talage maisip kung paano ko i-dedescribe ang obstacle course. basta may mga bato na pwede mong apakan, pero pag-nadulas ka, malulunod ka sa "GANGES RIVER". As in super nakakatawa ang incident na yun. (tawa...) Basta! Tapos, nakarating na ako sa mall. Nadatnan ko doon ang napakaraming tao na nag-hihintay ng TAXI. Subalit, sa pag-aninag ko sa ulan, ni-isang taxi wala akong makita. Grabeh! (mangha...) Kaya't pumasok na lang ako sa mall para na rin magpa-change. Hanggang nakita ako ang isa kong classmate na si "Blanche". Ayun sabay kami sumakay ng dyip pauwi. Tanong! Paano kami nakasakay sa dyip ng ganoon kadali? Actually, di kami sumakay ng dyip na papunta na talaga sa aming distination, bale nag-libot pa kami. But, im very lucky na konti lang ang siningil ni manong driver. Then sumakay ako ng taxi sa buhangin hanggang nakarating ako sa bahay! Whew! at last (hinga...)
Natutuwa at nahahabag talaga ako sa mga stranded na pasahero. Ang dami nila. Para silang mga langgam. (tawa...)
KOMEKOK (PART 2)
PULUBI
Pagsampa ng talampakan sa kalsada
Simula na ng mahabang paglalakbay
Babaybayin bawat sulok ng eskinita
At doon sa grasya'y maghihintay
Kung di sapat ang grasya
Kakatok sa mga bintana
Hihingi at magmamaka-awa
Itataya ang buhay para sa barya
Kung wala paring darating na himala
Sa patalim ay kakapit na
Diyos na lang ang bahala
Magpatawad at Magparusa
Pagsampa muli ng talampakan sa kalsada
Magsisimula ang bagong paglalakbay
Ngayo'y di na patungo sa eskinita
Kundi sa isang malalim na hukay
6/27/08
Wednesday, June 25, 2008
Confused Confusion
Why do people fall in love? Why do we tend to be happy even if we are really sad? Bakit sa tuwing sinisimulan ko ito nang mag-english, nauubusan ako. The answer to those questions is basically unknown. I dont just dont know it. Hindi ko talaga alam
Maybe we fall in love because its part of human nature. Nagmamahal ka, sumasaya ka, nalulungkot ka, and that is the very important cycle in the life of man. We need love honestly, but we will never know how and when it will conquer us. It will just appear like a theif in the night. Mahirap malaman, mahirap i-predict. Maybe because people just dont see its importance kaya may mga tao na if dinapuan ng pag-ibig, at kung ang pag-ibig na iyon ay di para sa kanila, they easily break-up. At yan ang pinakamasakit na parte ng pagmamahal. I dont know, i just observed it. Never felt it before.
Bakit nating pinipiling maging masaya kahit na alam natin na tayo'y malungkot? I think it is just a part of our coping mechanisms. Sabi nga nila, mas magandang itago nalang ang kalungkutan hanggang ito'y makalimutan. Simple as that. But, diba sabi rin nila, masamang kinikimkim ang sama ng loob. Which is which? I dont know. Pero naniniwala akong happiness and sadness molds an individual to grow. Hindi naman lahat ng panahon masaya ka, of course, there are times na parang pinagbagsakan ka na ng lupa at langit. Pero sa bawat pag-daan natin sa mga ganoong circumstances sa ating life, tumitibay tayo, lumalakas.
Hindi ko alam kung bakit ako nauubusan ng english. Is there such thing. Di ba sa tuwing nagsasalita tayo ng english at wala na tayong maisip na sabihin, nasasabi natin sa "Naubusan ako ng english". Totoo nga bang nauubusan talaga tayo ng english? Ewan ko pero ang alam ko, hindi nauubus ang english, kulang lang talaga tayo (including me) sa vocabulary. Clear?
Whew! what is happening to the world. I cant really explain it. Basta! kakaiba. Never known it before. Super (pangamba...) It is totally strange. Kung anu yun, Ewan, Nakalimutan ko na! (tawa...)
This day,half day lang kami sa DeliveryRoom. Nagward class kasi kami. Wala lang, nothing special. Pag-uwi ko nagdecide ako na magstudy sa political science na subject (nagmemorize ako ng provisions) but eto nga may bumagabag. Kaya't natulog ako. Paggising ko, nagdecide ako na uunahin ko na lang ang 8 units na subject ko which is NCM-104. Hanggang ngayon di parin ako tapos! kayat tatapos ko na ang entry na ito. Pero bago iyan, narito ang mga provisions from the philippine constitution na minemorize ko! (REMINDER: pag-type ko nito, galing talaga ang mga words sa minemorize ko)
ARTICLE 2
SECTION 2
The philippine renounces war as an instrument of national policy, adopts the generally accepted principles of international law as part of the law of the land, and adheres to the policy of peace, equality, justice, freedom, cooperation and amity with all nation
SECTION 3
Civilian authority is, a all times, supreme over the military. The armed forces of the philippines is the protector of the people and the state. Its goal is to secure the sovereignty of the state and the integrity of the national territory.
Whew actually, super stressfull ang araw na eto, emotionally, physically, and mentally. Supreb!!
But we cant grow older, unless we pass a day.
So lets call it a day!
A BAD DAY!
Maybe we fall in love because its part of human nature. Nagmamahal ka, sumasaya ka, nalulungkot ka, and that is the very important cycle in the life of man. We need love honestly, but we will never know how and when it will conquer us. It will just appear like a theif in the night. Mahirap malaman, mahirap i-predict. Maybe because people just dont see its importance kaya may mga tao na if dinapuan ng pag-ibig, at kung ang pag-ibig na iyon ay di para sa kanila, they easily break-up. At yan ang pinakamasakit na parte ng pagmamahal. I dont know, i just observed it. Never felt it before.
Bakit nating pinipiling maging masaya kahit na alam natin na tayo'y malungkot? I think it is just a part of our coping mechanisms. Sabi nga nila, mas magandang itago nalang ang kalungkutan hanggang ito'y makalimutan. Simple as that. But, diba sabi rin nila, masamang kinikimkim ang sama ng loob. Which is which? I dont know. Pero naniniwala akong happiness and sadness molds an individual to grow. Hindi naman lahat ng panahon masaya ka, of course, there are times na parang pinagbagsakan ka na ng lupa at langit. Pero sa bawat pag-daan natin sa mga ganoong circumstances sa ating life, tumitibay tayo, lumalakas.
Hindi ko alam kung bakit ako nauubusan ng english. Is there such thing. Di ba sa tuwing nagsasalita tayo ng english at wala na tayong maisip na sabihin, nasasabi natin sa "Naubusan ako ng english". Totoo nga bang nauubusan talaga tayo ng english? Ewan ko pero ang alam ko, hindi nauubus ang english, kulang lang talaga tayo (including me) sa vocabulary. Clear?
Whew! what is happening to the world. I cant really explain it. Basta! kakaiba. Never known it before. Super (pangamba...) It is totally strange. Kung anu yun, Ewan, Nakalimutan ko na! (tawa...)
This day,half day lang kami sa DeliveryRoom. Nagward class kasi kami. Wala lang, nothing special. Pag-uwi ko nagdecide ako na magstudy sa political science na subject (nagmemorize ako ng provisions) but eto nga may bumagabag. Kaya't natulog ako. Paggising ko, nagdecide ako na uunahin ko na lang ang 8 units na subject ko which is NCM-104. Hanggang ngayon di parin ako tapos! kayat tatapos ko na ang entry na ito. Pero bago iyan, narito ang mga provisions from the philippine constitution na minemorize ko! (REMINDER: pag-type ko nito, galing talaga ang mga words sa minemorize ko)
ARTICLE 2
SECTION 2
The philippine renounces war as an instrument of national policy, adopts the generally accepted principles of international law as part of the law of the land, and adheres to the policy of peace, equality, justice, freedom, cooperation and amity with all nation
SECTION 3
Civilian authority is, a all times, supreme over the military. The armed forces of the philippines is the protector of the people and the state. Its goal is to secure the sovereignty of the state and the integrity of the national territory.
Whew actually, super stressfull ang araw na eto, emotionally, physically, and mentally. Supreb!!
But we cant grow older, unless we pass a day.
So lets call it a day!
A BAD DAY!
Tuesday, June 24, 2008
BINIBINING SEKSI
The title was derived from a song na napakinggan ko lang kanina! (tawa...) nagenjoy talaga ako. I remember my classmate kasi. Kung sino siya, yan ang dapat mong abangan sa blog na eto.
Yesterday i wasn't able to post, kasi very tired na tlaga ako tapos naghintay pa ako sa labas ng aming bahay.(yamot...) Tapos dirediretso na ang tulog ko. Kaya yun, puro assignments lang ginawa ko. No time for extracurricular activites.
The good thing is yesterday, nakakuha ang mga students ko ng case sa D.R. Of course tuwang-tuwa sila. Pati ako. (tawa...)Honestly, it was really my first time to see a mother deliver her baby. Grabe, amazing talaga. If you could only see.! (galak...)
Today, ok lang din kahit pagod kami lahat. At least, maagang natapos and duty noh! Paano ba naman hindi magiging maaga, eh! minadali namin sila sa charting. (tawa...)
Pag-uwi ko sa bahay, na-shock na lang ako ng naalala kong naiwan pala ang aking endorsement/ward notebook sa ward (pangamba...) Ngayon, biglang naglaha ang mga plano na dapat kong gawin. Kung sino mang nakakita ng orange na notebook, sana maibalik na! (mugtong mata...) Sana may mag-magandang loob na itago ito hanggang kami naman ang mag-duty. Sana nga.!
(((KOMEKOK: PART 1)))
Nakaw-tanaw ang matang uhaw
Hugas-kamay, walang malay!
Malay ko ba kung sinong bantay
Basta't puso'y masunod ang hiyaw
Bawat saglit na ika'y sambit
Boses ko'y napipilipit
Pinipilit ko mang ika'y iwaglit
tulak bibig, naku! kay pait
Sinusundan iyong yapak
Sunod-sunuran ayaw paawat
Hanggang ako'y nadapa
Sugat tuloy ang napala
O kay sakit ng sugat
Sugat ng puso at balat
Malay ko ba! Aso pala ang bantay!
Sana tuloy, puso'y di na nagmahal
6/24/08
Yesterday i wasn't able to post, kasi very tired na tlaga ako tapos naghintay pa ako sa labas ng aming bahay.(yamot...) Tapos dirediretso na ang tulog ko. Kaya yun, puro assignments lang ginawa ko. No time for extracurricular activites.
The good thing is yesterday, nakakuha ang mga students ko ng case sa D.R. Of course tuwang-tuwa sila. Pati ako. (tawa...)Honestly, it was really my first time to see a mother deliver her baby. Grabe, amazing talaga. If you could only see.! (galak...)
Today, ok lang din kahit pagod kami lahat. At least, maagang natapos and duty noh! Paano ba naman hindi magiging maaga, eh! minadali namin sila sa charting. (tawa...)
Pag-uwi ko sa bahay, na-shock na lang ako ng naalala kong naiwan pala ang aking endorsement/ward notebook sa ward (pangamba...) Ngayon, biglang naglaha ang mga plano na dapat kong gawin. Kung sino mang nakakita ng orange na notebook, sana maibalik na! (mugtong mata...) Sana may mag-magandang loob na itago ito hanggang kami naman ang mag-duty. Sana nga.!
(((KOMEKOK: PART 1)))
Nakaw-tanaw ang matang uhaw
Hugas-kamay, walang malay!
Malay ko ba kung sinong bantay
Basta't puso'y masunod ang hiyaw
Bawat saglit na ika'y sambit
Boses ko'y napipilipit
Pinipilit ko mang ika'y iwaglit
tulak bibig, naku! kay pait
Sinusundan iyong yapak
Sunod-sunuran ayaw paawat
Hanggang ako'y nadapa
Sugat tuloy ang napala
O kay sakit ng sugat
Sugat ng puso at balat
Malay ko ba! Aso pala ang bantay!
Sana tuloy, puso'y di na nagmahal
6/24/08
Sunday, June 22, 2008
SUNDIE WENTIE
Theres no such day as sunday. Aside from it is a family day, it is the Day of our LORD. We are very gracious and lucky that somehow God gave us his blessings and salvation.
After church, i got home. So tiring. 12:30 na ata natapos ang mass. But anyways, its still worth it. Because i have praised the Lord.
Pagdating ko sa bahay, habang nanonood ako ng HBO movie na "Children of GOD" bigla na lang nag-out of signal ang DREAM CABLE. Super inis. but after a while bumalik na siya. I decided na ibalhin ang channel to STAR MOVIES. And guess what, one of my favorite movie was shown, BABEL. Pero after mga ilang minutes, nag-out of signal nanaman. GRRRR.... (galit...) Then nalaman ko na lang na binabagyo na pala ang hilagang bahagi ng pilipinas. I think etong si Bagyong FRANK ang nagdulot ng signal #3 sa Manila. Nagtaka nga ako sa una kung bakit hindi live ang ASAP. Yun pala ang dahilan. (tawa...)
After that umalis ako para bumili ng school supplies. Guess what, may nakita akong magandang ballpen na 3-colored. As in maganda, kaya't binili ko na lang. (tawa...)
Then pagbalik ko, my classmate sent my pictures during our BLS. Narito ang mga sample...
After church, i got home. So tiring. 12:30 na ata natapos ang mass. But anyways, its still worth it. Because i have praised the Lord.
Pagdating ko sa bahay, habang nanonood ako ng HBO movie na "Children of GOD" bigla na lang nag-out of signal ang DREAM CABLE. Super inis. but after a while bumalik na siya. I decided na ibalhin ang channel to STAR MOVIES. And guess what, one of my favorite movie was shown, BABEL. Pero after mga ilang minutes, nag-out of signal nanaman. GRRRR.... (galit...) Then nalaman ko na lang na binabagyo na pala ang hilagang bahagi ng pilipinas. I think etong si Bagyong FRANK ang nagdulot ng signal #3 sa Manila. Nagtaka nga ako sa una kung bakit hindi live ang ASAP. Yun pala ang dahilan. (tawa...)
After that umalis ako para bumili ng school supplies. Guess what, may nakita akong magandang ballpen na 3-colored. As in maganda, kaya't binili ko na lang. (tawa...)
Then pagbalik ko, my classmate sent my pictures during our BLS. Narito ang mga sample...
Ang nakakatawa, ako ang ginawang patient during the demonstration. Kainis (inis...) But im happy because i had this very memorable memory.
So, until here muna.
No more jokes pa kasi im very tired and feeling ko kelangan kong maging busy.
Goodluck na lng sa duty bukas
FIN (kana gud sa telapia)
Saturday, June 21, 2008
KUMEKOK IS ALREADY FREE
The very reason why i created this blog is for it to become my outlet. Hindi saksakan ha! Outlet gud! Anyway, another reason is a controversial issue. Very controvesial na kapag na-reveal dito, is magkaka-virus ang computer mo at bigla nalang itong mamamatay. Tulad nang nangyari kay Elephant nang sinabi ni langgam na buntis siya at siya ang ama. Lapit ng thoughts! (tawa...) Nakakarindi mang isiping halos lahat ng tao ay may blog na, ngunit iba parin talaga ang blog na ito. Bakit? Secret! See it for yourself.
Tulad ng pagkakatakas ng isang ibon sa kanyang hawla, sa wakas ay malaya na rin ako sa pagpapahayag ng aking mga saloobin. Sa wakas, magwawakas na rin ang di magwakas-wakas na wakasan ng aking wakas. Klaro? (tawa...) Subalit kahit na naging madali ang pagtakas, mahirap parin ang paglipad. Kaya't dito magsisimula ang paglipad ng ibong si KUMEKOK (kung saan ko nakuha ang cute na pangalang ito, tanungin mo sa kapatid ng bestfriend ng iyong tiya sa side na lolo ng lolo ng lolo ng boyfriend ng kapitbahay ng inyong katulong).
Tapos!
Tulad ng pagkakatakas ng isang ibon sa kanyang hawla, sa wakas ay malaya na rin ako sa pagpapahayag ng aking mga saloobin. Sa wakas, magwawakas na rin ang di magwakas-wakas na wakasan ng aking wakas. Klaro? (tawa...) Subalit kahit na naging madali ang pagtakas, mahirap parin ang paglipad. Kaya't dito magsisimula ang paglipad ng ibong si KUMEKOK (kung saan ko nakuha ang cute na pangalang ito, tanungin mo sa kapatid ng bestfriend ng iyong tiya sa side na lolo ng lolo ng lolo ng boyfriend ng kapitbahay ng inyong katulong).
Tapos!
---
Subscribe to:
Posts (Atom)